شرح کلی پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی ایستاسازه یکی از پروژه های پایدارسازی گودهای عمیق شرکت ایستا سازه در شمال شهر تهران می باشد. پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی در زمینی به مساحت 700 متر مربع قرار داشت. مطابق طراحی انجام شده توسط مهندسان سازه و معماری، تراز زیر پی (فونداسیون) سازه برابر با 11 متر بود که عملیات گودبرداری، خاکبرداری و پایدارسازی دیواره ها می بایست تا این تراز صورت می گرفت. شرکت ایستاسازه مسئولیت طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی دیواره های گود و سیستم زهکشی و خاکبرداری را در این پروژه عهده دار بوده است. طبق برداشت نهایی احجام کار صورت گرفته توسط همکاران نقشه برداری، سطح کل پایدارسازی شده دیواره ها برابر با 1150 متر مربع بوده است. یکی از فعالیت های مهم و تحسین برانگیز صورت گرفته در این پروژه مربوط به طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی و زهکشی دیواره ها با محوریت حفظ درختان، گیاهان و فضای سبز در همجواری و محدوده پروژه بوده است. به گونه ای که سعی گردید تا فرآیند طراحی و عملیات اجرایی پروژه در راستای احترام به محیط زیست و کوشش در حفظ آن بوده و تا حد امکان پیشرفت عملیات با هدف سازگاری بیشتر با محیط زیست، همراه باشد.
چالش های پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
در پروژه های گودبرداری و پایدارسازی، لحاظ نمودن وضعیت همجواری و عوارض مجاور گود و سربارهای مربوط به آنها همچون ساختمان های مسکونی احداث شده، بسیار مهم بوده و در فرآیند طراحی و اجرا حائز اهمیت و تعیین کننده می باشد.
در پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی ایستاسازه به جهت قرارگیری زمین پروژه در منطقه پر تراکم، سازه های همجوار پروژه به صورت ساختمان های مسکونی بودند. این امر موجب گردید تا حضور ساکنین زیاد در اطراف پروژه، چالش هایی برای همکاران اجرایی ایجاد شود. به عنوان نمونه، برنامه ریزی عملیات اجرایی می بایستی به گونه ای تنظیم می شد که آرامش و آسایش ساکنین واحدهای مسکونی مجاور پروژه حفظ گردد. رسیدن به این مهم ضروری می ساخت تا در به کارگیری دستگاه ها و راه اندازی آنها، ساعات استراحت ساکنین در طی شبانه روز مد نظر قرار گرفته و در راستای رعایت و حفظ آرامش آنان کوشش گردد.
وجود خاک مرطوب و نباتی در پروفیل خاک زمین پروژه از دیگر مسائل این پروژه بود. این موضوع موجب شده بود تا همکاران اجرایی شرکت ایستاسازه با مسئله ریزش دیواره های گمانه های عناصر تسلیح سیستم میخ کوبی (نیلینگ) و مهار گذاری (انکراژ) مواجه گردند و در حین عملیات حفاری صعوبت هایی ایجاد شود. حتی در برخی از موارد، موجب می شد تعداد گمانه های جبرانی نیز افزایش یابد. در این خصوص، همکاران ما با استفاده از تجربه خود در پروژه های مشابه، راهکارهایی جهت مرتفع نمودن این مشکل به کارفرمای محترم ارائه نمودند.
حضور کوچه، معبر دسترسی و خیابان در مجاورت دیواره های شمالی، جنوبی و غربی گود ضروری ساخت که پیش از آغاز مرحله طراحی، استعلام های مربوط به وضعیت و تراز قرارگیری عوارض و تأسیسات زیرسطحی شهری همچون لوله ها و انشعابات آب شرب، فاضلاب، گاز و برق از نهادها و سازمان های مربوطه اخذ گردد تا با توجه به آنها، طراحی سیستم پایدارسازی انجام و تراز قرارگیری عناصر تسلیح همچون میخ (نیل) و مهاری (انکر) تعیین گردد.
افزون بر این، فضای سبز مجاور دیواره جنوبی پروژه، شامل درختان قدیمی و تنومندی بود که با توجه به ضرورت حفظ و نگهداری آن ها و تأکید تمامی ارکان پروژه بر این موضوع، می بایستی به طور مناسب و مقتضی محافظت می گردیدند. علاوه بر این، حضور همین درختان به عنوان سربار قابل توجه در این دیواره نسبت به سایر دیواره ها حائز اهمیت و تعیین کننده بود.
قرارگیری این پروژه در محله درکه تهران، عوامل پروژه به ویژه همکاران اجرایی شرکت ایستاسازه را با مسئله دسترسی ترافیکی در طی عملیات خاکبرداری و حمل خاک و تردد ماشین آلات حمل مصالح مواجه کرده بود. در طی عملیات خاکبرداری علاوه بر عبور و مرور ماشین آلات سنگین خاکبرداری و حمل خاک و دسترسی سخت در معابر کم عرض محله درکه، زمان کارکرد آنها و بارگیری و حمل خاک، چالش زا بود زیرا افزون بر رعایت حال ساکنین ساختمان های مجاور، می بایست بار ترافیکی خیابان های مجاور به ویژه در روزهای تعطیل در راستای سهولت و حفظ پیوستگی فرآیند بارگیری و حمل خاک در نظر گرفته می شد. زیرا عمدتاً در روزهای تعطیل و پایانی هفته، کوهنوردان زیادی جهت کوهپیمایی به محله درکه می روند. این امر، علاوه بر ایجاد ترافیک بالای تردد خودروها، در بسیاری از موارد پارک کردن خودروها، دسترسی ماشین آلات خاکبرداری و حمل مصالح را به محل کارگاه را با چالش مواجه می نمود.
با توجه به زمان انجام عملیات پایدارسازی و خاکبرداری پروژه در فصل پاییز، برودت و دمای پایین هوا و بارش باران به تعداد دفعات زیاد در محل پروژه، موجب شد تا عملیات بتنی همچون اجرای رویه شاتکریتی با اندیشیدن تدابیری جهت رعایت الزامات و ضوابط آیین نامه ای انجام شود تا هم از حصول کیفیت مورد نیاز بتن اطمینان حاصل شود و هم از بتن در برابر سردی و دمای پایین هوا مراقبت گردد.
راهکارهای ارائه شده در پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
به علت قرارگیری محل پروژه در مجاورت منطقه مسکونی، سعی گردید تا مراحلی از عملیات اجرایی که مولد آلودگی صوتی هستند و برای ساکنین همجوار ایجاد مزاحمت می نمود، در ساعات مشخصی از شبانه روز انجام گیرد. در بسیاری از مواقع، عوامل مدیریت پروژه سعی می کردند تا برنامه کاری روزانه عوامل اجرایی، با محوریت انجام عملیات حفاری در ساعات ابتدایی و بتن پاشی جهت اجرای رویه شاتکریتی در ساعات پایانی روز کاری، تنظیم گردد. این برنامه زمان بندی باعث می شد تا در ساعات میانی روز دستگاه حفاری (دریل واگن) و دستگاه کمپرسور باد خاموش بوده و فعالیت های کم سر و صدا تر همچون نصب صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر)، تزریق و پک کردن گمانه های حفاری در دستور کار قرار بگیرد. همچنین برنامه زمانی کارکرد بیل های مکانیکی جهت خاکبرداری و حضور کامیون های کمپرسی جهت بارگیری و حمل خاک به گونه ای تنظیم گردید تا کوچکترین خللی در آرامش و آسایش همسایه های مجاور ایجاد نگردد.
با توجه به محل قرارگیری پروژه و در نظر گرفتن تمامی عوامل مؤثر در انتخاب و طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های گود، روش میخ کوبی (نیلینگ) به عنوان سیستم پایدارسازی دیواره های پروژه به کارفرمای محترم ارائه گردید و پس از تصویب، جهت اجرا به مدیریت پروژه و همکاران اجرایی ابلاغ گردید.
ماهیت خاک محل پروژه در لایه های زیرین پروژه که عمدتاً به صورت خاک مرطوب و نباتی بود، موجب گردید تا از روش تزریق تحکیمی در حفاری گمانه ها استفاده گردد. در طی مرحله طراحی هم سعی گردید تا حد امکان با کاهش طول حفاری ها و استفاده بیشتر از سیستم میخ کوبی (نیلینگ) به جای سیستم مهارگذاری (انکراژ)، به فرآیند حفاری سرعت بخشیده شود. همچنین به کار گیری راهکار فوق الذکر سبب شد تا از برخورد گمانه های عناصر تسلیح به تأسیسات شهری در مجاورت دیواره های گود پروژه ممانعت به عمل آید. افزون بر این، استفاده از سیستم میخ کوبی (نیلینگ) به جای سیستم مهارگذاری (انکراژ) باعث شد تا به علت حذف زمان انتظار تا رسیدن زمان موعد کشش مهاری ها (انکرها)، زمان مورد نیاز برای عملیات حفاری گمانه های ردیف بعدی عناصر تسلیح کاهش یافته و در نتیجه سرعت عملیات پایدارسازی افزایش یابد.
برای رعایت الزامات بتن ریزی در ماه های سرد سال، استفاده از پشم شیشه و محلول های ضد یخ مخصوص بتن ریزی در هوای سرد بر اساس تجربه همکاران اجرایی در پروژه های مشابه مطابق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان و آیین نامه بتن ایران (آبا) در دستور کار گرفت. این امر در اجرای رویه شاتکریتی مورد توجه قرار گرفت.
پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی
شرح کلی پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی ایستاسازه یکی از پروژه های پایدارسازی گودهای عمیق شرکت ایستا سازه در شمال شهر تهران می باشد. پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی در زمینی به مساحت 700 متر مربع قرار داشت. مطابق طراحی انجام شده توسط مهندسان سازه و معماری، تراز زیر پی (فونداسیون) سازه برابر با 11 متر بود که عملیات گودبرداری، خاکبرداری و پایدارسازی دیواره ها می بایست تا این تراز صورت می گرفت. شرکت ایستاسازه مسئولیت طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی دیواره های گود و سیستم زهکشی و خاکبرداری را در این پروژه عهده دار بوده است. طبق برداشت نهایی احجام کار صورت گرفته توسط همکاران نقشه برداری، سطح کل پایدارسازی شده دیواره ها برابر با 1150 متر مربع بوده است. یکی از فعالیت های مهم و تحسین برانگیز صورت گرفته در این پروژه مربوط به طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی و زهکشی دیواره ها با محوریت حفظ درختان، گیاهان و فضای سبز در همجواری و محدوده پروژه بوده است. به گونه ای که سعی گردید تا فرآیند طراحی و عملیات اجرایی پروژه در راستای احترام به محیط زیست و کوشش در حفظ آن بوده و تا حد امکان پیشرفت عملیات با هدف سازگاری بیشتر با محیط زیست، همراه باشد.
چالش های پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
در پروژه های گودبرداری و پایدارسازی، لحاظ نمودن وضعیت همجواری و عوارض مجاور گود و سربارهای مربوط به آنها همچون ساختمان های مسکونی احداث شده، بسیار مهم بوده و در فرآیند طراحی و اجرا حائز اهمیت و تعیین کننده می باشد.
در پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی ایستاسازه به جهت قرارگیری زمین پروژه در منطقه پر تراکم، سازه های همجوار پروژه به صورت ساختمان های مسکونی بودند. این امر موجب گردید تا حضور ساکنین زیاد در اطراف پروژه، چالش هایی برای همکاران اجرایی ایجاد شود. به عنوان نمونه، برنامه ریزی عملیات اجرایی می بایستی به گونه ای تنظیم می شد که آرامش و آسایش ساکنین واحدهای مسکونی مجاور پروژه حفظ گردد. رسیدن به این مهم ضروری می ساخت تا در به کارگیری دستگاه ها و راه اندازی آنها، ساعات استراحت ساکنین در طی شبانه روز مد نظر قرار گرفته و در راستای رعایت و حفظ آرامش آنان کوشش گردد.
وجود خاک مرطوب و نباتی در پروفیل خاک زمین پروژه از دیگر مسائل این پروژه بود. این موضوع موجب شده بود تا همکاران اجرایی شرکت ایستاسازه با مسئله ریزش دیواره های گمانه های عناصر تسلیح سیستم میخ کوبی (نیلینگ) و مهار گذاری (انکراژ) مواجه گردند و در حین عملیات حفاری صعوبت هایی ایجاد شود. حتی در برخی از موارد، موجب می شد تعداد گمانه های جبرانی نیز افزایش یابد. در این خصوص، همکاران ما با استفاده از تجربه خود در پروژه های مشابه، راهکارهایی جهت مرتفع نمودن این مشکل به کارفرمای محترم ارائه نمودند.
حضور کوچه، معبر دسترسی و خیابان در مجاورت دیواره های شمالی، جنوبی و غربی گود ضروری ساخت که پیش از آغاز مرحله طراحی، استعلام های مربوط به وضعیت و تراز قرارگیری عوارض و تأسیسات زیرسطحی شهری همچون لوله ها و انشعابات آب شرب، فاضلاب، گاز و برق از نهادها و سازمان های مربوطه اخذ گردد تا با توجه به آنها، طراحی سیستم پایدارسازی انجام و تراز قرارگیری عناصر تسلیح همچون میخ (نیل) و مهاری (انکر) تعیین گردد.
افزون بر این، فضای سبز مجاور دیواره جنوبی پروژه، شامل درختان قدیمی و تنومندی بود که با توجه به ضرورت حفظ و نگهداری آن ها و تأکید تمامی ارکان پروژه بر این موضوع، می بایستی به طور مناسب و مقتضی محافظت می گردیدند. علاوه بر این، حضور همین درختان به عنوان سربار قابل توجه در این دیواره نسبت به سایر دیواره ها حائز اهمیت و تعیین کننده بود.
قرارگیری این پروژه در محله درکه تهران، عوامل پروژه به ویژه همکاران اجرایی شرکت ایستاسازه را با مسئله دسترسی ترافیکی در طی عملیات خاکبرداری و حمل خاک و تردد ماشین آلات حمل مصالح مواجه کرده بود. در طی عملیات خاکبرداری علاوه بر عبور و مرور ماشین آلات سنگین خاکبرداری و حمل خاک و دسترسی سخت در معابر کم عرض محله درکه، زمان کارکرد آنها و بارگیری و حمل خاک، چالش زا بود زیرا افزون بر رعایت حال ساکنین ساختمان های مجاور، می بایست بار ترافیکی خیابان های مجاور به ویژه در روزهای تعطیل در راستای سهولت و حفظ پیوستگی فرآیند بارگیری و حمل خاک در نظر گرفته می شد. زیرا عمدتاً در روزهای تعطیل و پایانی هفته، کوهنوردان زیادی جهت کوهپیمایی به محله درکه می روند. این امر، علاوه بر ایجاد ترافیک بالای تردد خودروها، در بسیاری از موارد پارک کردن خودروها، دسترسی ماشین آلات خاکبرداری و حمل مصالح را به محل کارگاه را با چالش مواجه می نمود.
با توجه به زمان انجام عملیات پایدارسازی و خاکبرداری پروژه در فصل پاییز، برودت و دمای پایین هوا و بارش باران به تعداد دفعات زیاد در محل پروژه، موجب شد تا عملیات بتنی همچون اجرای رویه شاتکریتی با اندیشیدن تدابیری جهت رعایت الزامات و ضوابط آیین نامه ای انجام شود تا هم از حصول کیفیت مورد نیاز بتن اطمینان حاصل شود و هم از بتن در برابر سردی و دمای پایین هوا مراقبت گردد.
راهکارهای ارائه شده در پروژه مسکونی درکه – اسماعیلی:
به علت قرارگیری محل پروژه در مجاورت منطقه مسکونی، سعی گردید تا مراحلی از عملیات اجرایی که مولد آلودگی صوتی هستند و برای ساکنین همجوار ایجاد مزاحمت می نمود، در ساعات مشخصی از شبانه روز انجام گیرد. در بسیاری از مواقع، عوامل مدیریت پروژه سعی می کردند تا برنامه کاری روزانه عوامل اجرایی، با محوریت انجام عملیات حفاری در ساعات ابتدایی و بتن پاشی جهت اجرای رویه شاتکریتی در ساعات پایانی روز کاری، تنظیم گردد. این برنامه زمان بندی باعث می شد تا در ساعات میانی روز دستگاه حفاری (دریل واگن) و دستگاه کمپرسور باد خاموش بوده و فعالیت های کم سر و صدا تر همچون نصب صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر)، تزریق و پک کردن گمانه های حفاری در دستور کار قرار بگیرد. همچنین برنامه زمانی کارکرد بیل های مکانیکی جهت خاکبرداری و حضور کامیون های کمپرسی جهت بارگیری و حمل خاک به گونه ای تنظیم گردید تا کوچکترین خللی در آرامش و آسایش همسایه های مجاور ایجاد نگردد.
با توجه به محل قرارگیری پروژه و در نظر گرفتن تمامی عوامل مؤثر در انتخاب و طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های گود، روش میخ کوبی (نیلینگ) به عنوان سیستم پایدارسازی دیواره های پروژه به کارفرمای محترم ارائه گردید و پس از تصویب، جهت اجرا به مدیریت پروژه و همکاران اجرایی ابلاغ گردید.
ماهیت خاک محل پروژه در لایه های زیرین پروژه که عمدتاً به صورت خاک مرطوب و نباتی بود، موجب گردید تا از روش تزریق تحکیمی در حفاری گمانه ها استفاده گردد. در طی مرحله طراحی هم سعی گردید تا حد امکان با کاهش طول حفاری ها و استفاده بیشتر از سیستم میخ کوبی (نیلینگ) به جای سیستم مهارگذاری (انکراژ)، به فرآیند حفاری سرعت بخشیده شود. همچنین به کار گیری راهکار فوق الذکر سبب شد تا از برخورد گمانه های عناصر تسلیح به تأسیسات شهری در مجاورت دیواره های گود پروژه ممانعت به عمل آید. افزون بر این، استفاده از سیستم میخ کوبی (نیلینگ) به جای سیستم مهارگذاری (انکراژ) باعث شد تا به علت حذف زمان انتظار تا رسیدن زمان موعد کشش مهاری ها (انکرها)، زمان مورد نیاز برای عملیات حفاری گمانه های ردیف بعدی عناصر تسلیح کاهش یافته و در نتیجه سرعت عملیات پایدارسازی افزایش یابد.
برای رعایت الزامات بتن ریزی در ماه های سرد سال، استفاده از پشم شیشه و محلول های ضد یخ مخصوص بتن ریزی در هوای سرد بر اساس تجربه همکاران اجرایی در پروژه های مشابه مطابق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان و آیین نامه بتن ایران (آبا) در دستور کار گرفت. این امر در اجرای رویه شاتکریتی مورد توجه قرار گرفت.
