شرح کلی پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم یکی از پروژه های پایدارسازی گود شرکت ایستا سازه در شمال شهر تهران واقع در منطقه 1 شهرداری می باشد. این پروژه در زمینی به مساحت 320 متر مربع واقع در ضلع جنوبی کوچه دوازدهم خیابان امیدوار منطقه جمشیدیه قرار داشت. بر اساس طراحی سازه ای و معماری انجام شده و نقشه های ارائه شده توسط کارفرمای محترم پروژه، تراز زیر پی (فونداسیون) سازه پروژه جمشیدیه – دوازدهم برابر با 6 متر بود که عملیات گودبرداری، خاکبرداری و پایدارسازی دیواره ها می بایست تا این تراز صورت می گرفت. این شرکت مسئولیت طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی دیواره های گود و سیستم زهکشی و خاکبرداری را در این پروژه عهده دار بوده است. پس از بازدید اعضای دفتر فنی و انجام فرآیند طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های گود پروژه و تکمیل نقشه های آن، برنامه ریزی عملیات اجرایی برای پایدارسازی دیواره های گود با مجموع سطح پایدارسازی 240 متر مربع صورت پذیرفت. یکی از فعالیت های مهم و متمایز صورت گرفته در این پروژه تغییر طرح اولیه سیستم پایدارسازی دیواره های گود به درخواست کارفرمای محترم از سیستم سازه نگهبان خرپایی به سیستم ترکیبی میخ کوبی (نیلینگ) و مهارگذاری (انکراژ) بود.
چالش های پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
اولین گام طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های پروژه های گودبرداری شهری، بازدید اعضای دفتر فنی از محل پروژه می باشد. طی این فرآیند می بایست تحقیق میدانی از وضعیت کلی پروژه به ویژه وضعیت همجواری و عوارض مجاور گود و سربارهای مربوط به آنها همچون ساختمان های مسکونی احداث شده، سازه های مهم همچون دکل های انتقال برق، وجود درختان و فضای سبز، وجود منابع آب زیرزمینی و آب های جاری و سطحی و … صورت پذیرد. دریافت اطلاعات از وضعیت و تعداد طبقات روی زمین و زیر زمین از طریق انجام مصاحبه با مالکین و ساکنین واحدهای مسکونی مجاور بسیار مهم و حائز اهمیت است زیرا تعداد طبقات ساختمان های مجاور و یا به عبارت بهتر سربار ناشی از حضور آنها در فرآیند طراحی و اجرای پروژه های پایدارسازی و گودبرداری شهری بسیار اساسی و تعیین کننده می باشد. عوارض مجاور پروژه جمشیدیه – دوازدهم به صورت ترکیبی از خیابان و معبر دسترسی، حیاط های همسایه مجاور و ساختمان های مسکونی چند طبقه همجوار بود. به گونه ای که کوچه دوازدهم خیابان امیدوار در مجاورت ضلع شمالی و حیاط ملک پروژه که به تجهیز کارگاه عملیات اجرایی اختصاص یافت، در همجواری با دیواره جنوبی گود قرار داشت. از سویی دیگر یک ساختمان 4 طبقه نسبتا قدیمی (با یک زیر زمین) در مجاورت ضلع غربی و یک ساختمان 2 طبقه قدیمی (بدون زیر زمین) و حیاط مربوط به آن در مجاورت ضلع شرقی پروژه قرار داشت.
در ابتدای فرآیند عملیات اجرایی پروژه و پیش از ورود شرکت ایستاسازه به این پروژه، به دلیل عدم اخذ رضایت حفاری از مالکین ملک های مجاور توسط کارفرمای محترم پروژه، طرح سازه نگهبان خرپایی جهت پایدارسازی دیواره های گود تهیه گردیده بود. پس از بازدید اعضای دفتر فنی و همکاران اجرایی شرکت مشخص گردید اجرای سیستم سازه نگهبان خرپایی به علت محدود بودن مساحت زمین پروژه به ویژه به علت کوچک بودن عرض آن بسیار پر چالش است. به عنوان نمونه، کوچک بودن عرض زمین، شالوده منفرد عناصر مورب خرپایی را بسیار به هم نزدیک و به اصطلاح برای نفرات اجرایی حاضر در کارگاه، دست و پا گیر می کرد. همچنین محدود بودن مساحت زمین، شعاع گردش عملیاتی برای ماشین آلات پایدارسازی از قبیل دستگاه های خاکبرداری همچون بیل مکانیکی، لودر و کامیون کمپرسی را محدود می نمود. از سویی دیگر، اجزای سیستم سازه نگهبان خرپایی به طور ذاتی چالش هایی زیادی در مرحله اجرای شالوده سازه اصلی پروژه و دیوارها و سقف های طبقات زیر زمین آن برای کارفرمای پروژه و سایر عوامل اجرایی درگیر در پروژه ایجاد می کنند.
با توجه به کوچک بودن مساحت زمین پروژه و به تبع آن، احجام کاری بسیار کم آن از قبیل کم بودن سطح دیواره های پایدارسازی شده و طول حفاری محدود و کم گمانه های عناصر تسلیح موجب گردید تا بهای تمام شده پروژه نسبت به سایر پروژه های پایدارسازی ناچیز باشد. این مورد از این نظر تعیین کننده و حائز اهمیت است که برخی از هزینه های اولیه همچون هزینه های تجهیز کارگاه شامل تأمین ماشین آلات و انتقال آنها به کارگاه و خرید و تأمین مصالح پای کار از قبیل ماسه، سیمان، آب، میخ (نیل)، مهاری (انکر)، صفحات مشبک مش، صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر) و حمل آنها به محل پروژه، به طور کامل مستقل از احجام کاری و بهای تمام شده پروژه می باشد. به عبارت دیگر فارغ از بزرگ یا کوچک بودن پروژه و مدت زمان اجرای آن، برای شروع و انجام عملیات اجرایی هر پروژه ای، به این تجهیزات و مصالح نیاز است و می بایستی در محل کارگاه تأمین گردد.
به علت قرار گرفتن محل پروژه در منطقه مسکونی و همجواری با ساختمان های مسکونی چند طبقه، برنامه زمان بندی عملیات گودبرداری و پایدارسازی دیواره ها و همچنین خاکبرداری، بارگیری و حمل خاک می بایستی به گونه ای تنظیم می شد که آرامش و آسایش ساکنین واحدهای مسکونی شرقی و غربی حفظ گردد. رسیدن به این مهم مستلزم این بود تا راه اندازی و به کارگیری دستگاه ها در ساعاتی از روز کاری صورت پذیرد که خللی در استراحت ساکنین همجوار در طی شبانه روز ایجاد نکند.
همچنین در فرآیند طراحی سیستم پایدارسازی دیواره شمالی مجاور کوچه دوازدهم خیابان امیدوار، استعلام های مربوط به وضعیت و تراز قرارگیری عوارض و تأسیسات شهری همچون برق، آب شرب، فاضلاب و گاز از نهادها و سازمان های مربوطه اخذ گردید تا با توجه به آنها، طراحی سیستم پایدارسازی انجام و تراز قرارگیری عناصر تسلیح تعیین گردد.
پروژه های گودبرداری در محیط های شهری عمدتاً با چالش محدودیت فضای کاری به علت کوچک بودن مساحت زمین پروژه روبرو هستند. همکاران اجرایی این پروژه نیز به علت فضای محدود عملیاتی و روش های متفاوت پایدارسازی دیواره های گود با چنین چالشی روبرو بوده اند. در چنین پروژه هایی هماهنگی میان ماشین آلات موجود در کارگاه از قبیل بیل مکانیکی، لودر، دستگاه حفاری (دریل واگن)، دستگاه بتن پاشی (دستگاه شاتکریت)، دستگاه تزریق، رکتیفایرها و … از یک سو و از سویی دیگر هماهنگی مناسب و مقتضی جهت دپوی دقیق و منظم مصالح پای کار از قبیل میخ (نیل)، مهاری (استرند)، صفحات مشبک مش، صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر)، ماسه، سیمان و … بسیار اساسی و تعیین کننده می باشد. در غیر این صورت، مدت زمان اجرای پروژه طولانی و طاقت فرسا می گردد. بر همین اساس، اهمیت برنامه ریزی دقیق عملیاتی دو چندان شده و ضرورت حضور عوامل برنامه ریزی و کنترل پروژه با تجربه و کاربلد جهت پایش دقیق و منظم روند پیشرفت عملیات اجرایی، احساس می گردد. در پروژه هایی همچون پروژه جمشیدیه – دوازدهم که ترکیبی از سیستم های پایدارسازی مختلف همچون میخ کوبی (نیلینگ) و مهار گذاری (انکراژ) مورد استفاده قرار می گیرد، این موضوع بیشتر به چشم می آید.
راهکارهای ارائه شده در مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
همان طور که پیش تر اشاره گردید، طرح اولیه پایدارسازی دیواره های پروژه که به صورت سازه نگهبان خرپایی بود چالش ها و مشکلاتی را برای اجرای سازه اصلی ایجاد می نمود. از این رو، مدیریت پروژه شرکت پس از مشورت با اعضای دفتر طراحی به کارفرمای محترم پیشنهاد نمودند که طرح اولیه روش پایدارسازی دیواره های گود یعنی سیستم سازه نگهبان خرپایی را به سایر روش های موجود جهت پایدارسازی دیواره های شهری تغییر دهند. با وجود موافقت کارفرمای پروژه با این پیشنهاد معقول و سازنده شرکت ایستا سازه، اخذ رضایت حفاری از مالکین زمین های مجاور همچنان به قوت خود باقی بود. زیرا انجام عملیات حفاری گمانه های عناصر تسلیح همچون میخ (نیل) و مهاری (انکر) زیر شالوده (فونداسیون) ساختمان های مجاور بدون اخذ رضایت از مالکین آنها، منع حقوقی داشت به صورتی که در صورت شکایت همسایگان مجاور، ممکن بود پیشرفت عملیات اجرایی را متوقف نموده و به طور کلی پروژه را به تعطیلی بکشاند. از این رو، با هم فکری مدیریت پروژه و اعضای دفتر طراحی شرکت، جلسات مشترکی با حضور کارفرمای پروژه و مالکین واحدهای مسکونی مجاور برگزار گردید و با بیان دلایل واضح و شفاف فنی و مهندسی، همسایگان پروژه قانع شدند که جایگزینی روش پیشنهادی پایدارسازی به جای روش سازه نگهبان خرپایی مناسب بوده و ایمنی بیشتری برای سازه های مسکونی آنها تأمین خواهد نمود. بدین سان، نسبت به انجام عملیات حفاری گمانه های عناصر تسلیح زیر شالوده ساختمان های خود جهت پایدارسازی دیواره های گود پروژه جمشیدیه – دوازدهم رضایت دادند. همچنین کارفرمای پروژه متعهد گردید عملیات پایش و کنترل تغییر مکان دیواره های مجاور این سازه ها یعنی دیواره های شرقی و غربی را به طور منظم و با دقت و حساسیت بیشتری انجام دهد تا با پیشروی عملیات اجرایی و با افزایش عمق دیواره های گود، رفتار تغییرمکان این سازه ها به طور دقیق پایش و کنترل گردد تا خطری سازه های مجاور و ساکنین آنها را تهدید نکند.
پس از بررسی و ارزیابی تمامی حالات ممکن و بهینه برای انتخاب و طراحی روش پایدارسازی دیواره های گود، در دیواره های شرقی و غربی استفاده از سیستم مهارگذاری (انکراژ) برای پایدارسازی دیواره های زیر ساختمان های مسکونی و حیاط آنها در دستور کار قرار گرفت. طرح پایدارسازی دیواره شمالی پروژه نیز با استفاده از روش میخ کوبی (نیلینگ) ارائه شد.
به هنگام اجرای عملیات پایدارسازی در دیواره شمالی گود به علت وجود تأسیسات زیر سطحی شهری، نهایت دقت و حساسیت به کار برده شد تا از برخورد گمانه ها به تأسیسات شهری در مجاورت دیواره های پروژه ممانعت به عمل آمده و فرآیند حفاری با موفقیت انجام گردد. همکاران اجرایی شرکت رعایت الزامات ایمنی و حفظ تدابیر فنی را در تمامی مراحل اجرایی سرلوحه کار خود قرار داده بودند.
همچنین به علت قرارگیری محل پروژه در مجاورت منطقه مسکونی و همجواری با ساختمان های با تعداد ساکنین زیاد، سعی گردید تا مراحلی از عملیات اجرایی که مولد آلودگی صوتی هستند و برای ساکنین همجوار ایجاد مزاحمت می نمود، در ساعات مشخصی از شبانه روز انجام گیرد. به عنوان نمونه، طبق برنامه زمان بندی ارائه شده به کارفرمای محترم سعی گردید تا عملیات حفاری در ساعات ابتدایی و بتن پاشی جهت اجرای رویه شاتکریتی در ساعات پایانی روز کاری، انجام گردد. این برنامه زمان بندی باعث می شد تا در ساعات میانی روز (زمان استراحت ساکنین ساختمان های مسکونی) دستگاه کمپرسور باد خاموش بوده و فعالیت های کم سر و صدا تر در دستور کار قرار بگیرد. همچنین برنامه زمانی کارکرد بیل های مکانیکی جهت خاکبرداری و حضور کامیون های کمپرسی جهت بارگیری و حمل خاک به گونه ای تنظیم گردید تا کوچکترین خللی در آرامش و آسایش همسایه های مجاور ایجاد نگردد.
پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم
شرح کلی پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم یکی از پروژه های پایدارسازی گود شرکت ایستا سازه در شمال شهر تهران واقع در منطقه 1 شهرداری می باشد. این پروژه در زمینی به مساحت 320 متر مربع واقع در ضلع جنوبی کوچه دوازدهم خیابان امیدوار منطقه جمشیدیه قرار داشت. بر اساس طراحی سازه ای و معماری انجام شده و نقشه های ارائه شده توسط کارفرمای محترم پروژه، تراز زیر پی (فونداسیون) سازه پروژه جمشیدیه – دوازدهم برابر با 6 متر بود که عملیات گودبرداری، خاکبرداری و پایدارسازی دیواره ها می بایست تا این تراز صورت می گرفت. این شرکت مسئولیت طراحی و اجرای سیستم پایدارسازی دیواره های گود و سیستم زهکشی و خاکبرداری را در این پروژه عهده دار بوده است. پس از بازدید اعضای دفتر فنی و انجام فرآیند طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های گود پروژه و تکمیل نقشه های آن، برنامه ریزی عملیات اجرایی برای پایدارسازی دیواره های گود با مجموع سطح پایدارسازی 240 متر مربع صورت پذیرفت. یکی از فعالیت های مهم و متمایز صورت گرفته در این پروژه تغییر طرح اولیه سیستم پایدارسازی دیواره های گود به درخواست کارفرمای محترم از سیستم سازه نگهبان خرپایی به سیستم ترکیبی میخ کوبی (نیلینگ) و مهارگذاری (انکراژ) بود.
چالش های پروژه مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
اولین گام طراحی سیستم پایدارسازی دیواره های پروژه های گودبرداری شهری، بازدید اعضای دفتر فنی از محل پروژه می باشد. طی این فرآیند می بایست تحقیق میدانی از وضعیت کلی پروژه به ویژه وضعیت همجواری و عوارض مجاور گود و سربارهای مربوط به آنها همچون ساختمان های مسکونی احداث شده، سازه های مهم همچون دکل های انتقال برق، وجود درختان و فضای سبز، وجود منابع آب زیرزمینی و آب های جاری و سطحی و … صورت پذیرد. دریافت اطلاعات از وضعیت و تعداد طبقات روی زمین و زیر زمین از طریق انجام مصاحبه با مالکین و ساکنین واحدهای مسکونی مجاور بسیار مهم و حائز اهمیت است زیرا تعداد طبقات ساختمان های مجاور و یا به عبارت بهتر سربار ناشی از حضور آنها در فرآیند طراحی و اجرای پروژه های پایدارسازی و گودبرداری شهری بسیار اساسی و تعیین کننده می باشد. عوارض مجاور پروژه جمشیدیه – دوازدهم به صورت ترکیبی از خیابان و معبر دسترسی، حیاط های همسایه مجاور و ساختمان های مسکونی چند طبقه همجوار بود. به گونه ای که کوچه دوازدهم خیابان امیدوار در مجاورت ضلع شمالی و حیاط ملک پروژه که به تجهیز کارگاه عملیات اجرایی اختصاص یافت، در همجواری با دیواره جنوبی گود قرار داشت. از سویی دیگر یک ساختمان 4 طبقه نسبتا قدیمی (با یک زیر زمین) در مجاورت ضلع غربی و یک ساختمان 2 طبقه قدیمی (بدون زیر زمین) و حیاط مربوط به آن در مجاورت ضلع شرقی پروژه قرار داشت.
در ابتدای فرآیند عملیات اجرایی پروژه و پیش از ورود شرکت ایستاسازه به این پروژه، به دلیل عدم اخذ رضایت حفاری از مالکین ملک های مجاور توسط کارفرمای محترم پروژه، طرح سازه نگهبان خرپایی جهت پایدارسازی دیواره های گود تهیه گردیده بود. پس از بازدید اعضای دفتر فنی و همکاران اجرایی شرکت مشخص گردید اجرای سیستم سازه نگهبان خرپایی به علت محدود بودن مساحت زمین پروژه به ویژه به علت کوچک بودن عرض آن بسیار پر چالش است. به عنوان نمونه، کوچک بودن عرض زمین، شالوده منفرد عناصر مورب خرپایی را بسیار به هم نزدیک و به اصطلاح برای نفرات اجرایی حاضر در کارگاه، دست و پا گیر می کرد. همچنین محدود بودن مساحت زمین، شعاع گردش عملیاتی برای ماشین آلات پایدارسازی از قبیل دستگاه های خاکبرداری همچون بیل مکانیکی، لودر و کامیون کمپرسی را محدود می نمود. از سویی دیگر، اجزای سیستم سازه نگهبان خرپایی به طور ذاتی چالش هایی زیادی در مرحله اجرای شالوده سازه اصلی پروژه و دیوارها و سقف های طبقات زیر زمین آن برای کارفرمای پروژه و سایر عوامل اجرایی درگیر در پروژه ایجاد می کنند.
با توجه به کوچک بودن مساحت زمین پروژه و به تبع آن، احجام کاری بسیار کم آن از قبیل کم بودن سطح دیواره های پایدارسازی شده و طول حفاری محدود و کم گمانه های عناصر تسلیح موجب گردید تا بهای تمام شده پروژه نسبت به سایر پروژه های پایدارسازی ناچیز باشد. این مورد از این نظر تعیین کننده و حائز اهمیت است که برخی از هزینه های اولیه همچون هزینه های تجهیز کارگاه شامل تأمین ماشین آلات و انتقال آنها به کارگاه و خرید و تأمین مصالح پای کار از قبیل ماسه، سیمان، آب، میخ (نیل)، مهاری (انکر)، صفحات مشبک مش، صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر) و حمل آنها به محل پروژه، به طور کامل مستقل از احجام کاری و بهای تمام شده پروژه می باشد. به عبارت دیگر فارغ از بزرگ یا کوچک بودن پروژه و مدت زمان اجرای آن، برای شروع و انجام عملیات اجرایی هر پروژه ای، به این تجهیزات و مصالح نیاز است و می بایستی در محل کارگاه تأمین گردد.
به علت قرار گرفتن محل پروژه در منطقه مسکونی و همجواری با ساختمان های مسکونی چند طبقه، برنامه زمان بندی عملیات گودبرداری و پایدارسازی دیواره ها و همچنین خاکبرداری، بارگیری و حمل خاک می بایستی به گونه ای تنظیم می شد که آرامش و آسایش ساکنین واحدهای مسکونی شرقی و غربی حفظ گردد. رسیدن به این مهم مستلزم این بود تا راه اندازی و به کارگیری دستگاه ها در ساعاتی از روز کاری صورت پذیرد که خللی در استراحت ساکنین همجوار در طی شبانه روز ایجاد نکند.
همچنین در فرآیند طراحی سیستم پایدارسازی دیواره شمالی مجاور کوچه دوازدهم خیابان امیدوار، استعلام های مربوط به وضعیت و تراز قرارگیری عوارض و تأسیسات شهری همچون برق، آب شرب، فاضلاب و گاز از نهادها و سازمان های مربوطه اخذ گردید تا با توجه به آنها، طراحی سیستم پایدارسازی انجام و تراز قرارگیری عناصر تسلیح تعیین گردد.
پروژه های گودبرداری در محیط های شهری عمدتاً با چالش محدودیت فضای کاری به علت کوچک بودن مساحت زمین پروژه روبرو هستند. همکاران اجرایی این پروژه نیز به علت فضای محدود عملیاتی و روش های متفاوت پایدارسازی دیواره های گود با چنین چالشی روبرو بوده اند. در چنین پروژه هایی هماهنگی میان ماشین آلات موجود در کارگاه از قبیل بیل مکانیکی، لودر، دستگاه حفاری (دریل واگن)، دستگاه بتن پاشی (دستگاه شاتکریت)، دستگاه تزریق، رکتیفایرها و … از یک سو و از سویی دیگر هماهنگی مناسب و مقتضی جهت دپوی دقیق و منظم مصالح پای کار از قبیل میخ (نیل)، مهاری (استرند)، صفحات مشبک مش، صفحات سر میخ (هد نیل) و سر مهاری (هد انکر)، ماسه، سیمان و … بسیار اساسی و تعیین کننده می باشد. در غیر این صورت، مدت زمان اجرای پروژه طولانی و طاقت فرسا می گردد. بر همین اساس، اهمیت برنامه ریزی دقیق عملیاتی دو چندان شده و ضرورت حضور عوامل برنامه ریزی و کنترل پروژه با تجربه و کاربلد جهت پایش دقیق و منظم روند پیشرفت عملیات اجرایی، احساس می گردد. در پروژه هایی همچون پروژه جمشیدیه – دوازدهم که ترکیبی از سیستم های پایدارسازی مختلف همچون میخ کوبی (نیلینگ) و مهار گذاری (انکراژ) مورد استفاده قرار می گیرد، این موضوع بیشتر به چشم می آید.
راهکارهای ارائه شده در مسکونی جمشیدیه – دوازدهم:
همان طور که پیش تر اشاره گردید، طرح اولیه پایدارسازی دیواره های پروژه که به صورت سازه نگهبان خرپایی بود چالش ها و مشکلاتی را برای اجرای سازه اصلی ایجاد می نمود. از این رو، مدیریت پروژه شرکت پس از مشورت با اعضای دفتر طراحی به کارفرمای محترم پیشنهاد نمودند که طرح اولیه روش پایدارسازی دیواره های گود یعنی سیستم سازه نگهبان خرپایی را به سایر روش های موجود جهت پایدارسازی دیواره های شهری تغییر دهند. با وجود موافقت کارفرمای پروژه با این پیشنهاد معقول و سازنده شرکت ایستا سازه، اخذ رضایت حفاری از مالکین زمین های مجاور همچنان به قوت خود باقی بود. زیرا انجام عملیات حفاری گمانه های عناصر تسلیح همچون میخ (نیل) و مهاری (انکر) زیر شالوده (فونداسیون) ساختمان های مجاور بدون اخذ رضایت از مالکین آنها، منع حقوقی داشت به صورتی که در صورت شکایت همسایگان مجاور، ممکن بود پیشرفت عملیات اجرایی را متوقف نموده و به طور کلی پروژه را به تعطیلی بکشاند. از این رو، با هم فکری مدیریت پروژه و اعضای دفتر طراحی شرکت، جلسات مشترکی با حضور کارفرمای پروژه و مالکین واحدهای مسکونی مجاور برگزار گردید و با بیان دلایل واضح و شفاف فنی و مهندسی، همسایگان پروژه قانع شدند که جایگزینی روش پیشنهادی پایدارسازی به جای روش سازه نگهبان خرپایی مناسب بوده و ایمنی بیشتری برای سازه های مسکونی آنها تأمین خواهد نمود. بدین سان، نسبت به انجام عملیات حفاری گمانه های عناصر تسلیح زیر شالوده ساختمان های خود جهت پایدارسازی دیواره های گود پروژه جمشیدیه – دوازدهم رضایت دادند. همچنین کارفرمای پروژه متعهد گردید عملیات پایش و کنترل تغییر مکان دیواره های مجاور این سازه ها یعنی دیواره های شرقی و غربی را به طور منظم و با دقت و حساسیت بیشتری انجام دهد تا با پیشروی عملیات اجرایی و با افزایش عمق دیواره های گود، رفتار تغییرمکان این سازه ها به طور دقیق پایش و کنترل گردد تا خطری سازه های مجاور و ساکنین آنها را تهدید نکند.
پس از بررسی و ارزیابی تمامی حالات ممکن و بهینه برای انتخاب و طراحی روش پایدارسازی دیواره های گود، در دیواره های شرقی و غربی استفاده از سیستم مهارگذاری (انکراژ) برای پایدارسازی دیواره های زیر ساختمان های مسکونی و حیاط آنها در دستور کار قرار گرفت. طرح پایدارسازی دیواره شمالی پروژه نیز با استفاده از روش میخ کوبی (نیلینگ) ارائه شد.
به هنگام اجرای عملیات پایدارسازی در دیواره شمالی گود به علت وجود تأسیسات زیر سطحی شهری، نهایت دقت و حساسیت به کار برده شد تا از برخورد گمانه ها به تأسیسات شهری در مجاورت دیواره های پروژه ممانعت به عمل آمده و فرآیند حفاری با موفقیت انجام گردد. همکاران اجرایی شرکت رعایت الزامات ایمنی و حفظ تدابیر فنی را در تمامی مراحل اجرایی سرلوحه کار خود قرار داده بودند.
همچنین به علت قرارگیری محل پروژه در مجاورت منطقه مسکونی و همجواری با ساختمان های با تعداد ساکنین زیاد، سعی گردید تا مراحلی از عملیات اجرایی که مولد آلودگی صوتی هستند و برای ساکنین همجوار ایجاد مزاحمت می نمود، در ساعات مشخصی از شبانه روز انجام گیرد. به عنوان نمونه، طبق برنامه زمان بندی ارائه شده به کارفرمای محترم سعی گردید تا عملیات حفاری در ساعات ابتدایی و بتن پاشی جهت اجرای رویه شاتکریتی در ساعات پایانی روز کاری، انجام گردد. این برنامه زمان بندی باعث می شد تا در ساعات میانی روز (زمان استراحت ساکنین ساختمان های مسکونی) دستگاه کمپرسور باد خاموش بوده و فعالیت های کم سر و صدا تر در دستور کار قرار بگیرد. همچنین برنامه زمانی کارکرد بیل های مکانیکی جهت خاکبرداری و حضور کامیون های کمپرسی جهت بارگیری و حمل خاک به گونه ای تنظیم گردید تا کوچکترین خللی در آرامش و آسایش همسایه های مجاور ایجاد نگردد.
